ŻYWIENIE I PIELĘGNACJA

16.05.2017

O OBROŻACH, SMYCZACH I KAGAŃCACH

OBROŻE

Obroża ma być wygodna dla psa tzn. nie uciskać szyi, nie wycierać sierści i nie podrażniać skóry, a jednocześnie zapewniać bezpieczeństwo i kontrolę nad psem. Powinna być odpowiednio szeroka i dobrze dopasowana, czyli nie może być zapięta zbyt ciasno lub zbyt luźno. Zbyt ciasne zapięcie powoduje dyskomfort u psa, zbyt luźne natomiast umożliwia wyswobodzenie się psa, zwykle w niebezpiecznych sytuacjach, takich jak próba ucieczki ze strachu. W praktyce obrożę zapinamy tak, aby po zapięciu można było włożyć niezbyt luźno dwa palce między obrożę a szyję psa. Dobierając obrożę dla swojego psa, upewnij się, że obejmuje ona dwa kręgi szyjne i nie zawiera elementów drażniących szyję np. nitów. Jeżeli masz psa o długiej, delikatnej szyi (np. w typie charta) pomyśl o specjalnej obroży, która została zaprojektowana właśnie dla takich psów – jest to obroża szeroka na szyi zwężająca się w kierunku karku psa. Taka konstrukcja obroży zapobiega duszeniu się psa przy pociągnięciu. Istnieją również specjalne obroże dla psów molosów. 

Rodzaje obroży:

Pod względem materiału:

  • Skórzana – często barwi sierść psa, mogą się w niej zbierać drobnoustroje, jeżeli pupil nosi ją bezustannie, jest za to wygodna (jeśli podszyta filcem) i "szykowna".
  • Parciana lub nylonowa – z reguły najtańsza, może nasiąkać wodą, często podrażnia skórę psa, szybko się zużywa, ale jest praktyczna i wygodna.
  • Metalowa – nie stanowi pożywki dla bakterii, jest raczej niewygodna i może wywoływać uczulenie (np. na nikiel), często barwi sierść psa na szaro i może irytować psa wydając dźwięki, a w zimie spowodować odmrożenie.

Pod względem grubości:

  • Szeroka - jest wygodna dla psa i nie sprawia mu nadmiernego bólu podczas nagłego szarpnięcia (np. upadek opiekuna, wyrywanie się do innych psów), może wycierać sierść na szyi.
  • Wąska - subtelna i niewidoczna, ale w przypadku psów pobudliwych i mało posłusznych może powodować dyskomfort, kiedy pies się szarpnie.


Rodzaje zapięć:

  • Klamra plastikowa – łatwo się zapina i rozpina, ale jeżeli wykonana jest z taniego plastiku, to pod wpływem szarpnięcia lub np. mrozu może pęknąć.
  • Klamra metalowa – zazwyczaj trwalsza od plastikowej, ale trudniej się zapina.
  • Metalowa sprzączka – najbardziej wytrzymała, chodź obrożę nakłada się nieco dłużej.
  • Obroże o płynnej regulacji obwodu, obroże bez zapięcia - reguluje się je już na szyi psa, wadą jest ryzyko obluzowania się i wydostania się psa z obroży podczas spaceru.
  • Obroża półzaciskowa – świetnie sprawdza się u psów, które ciągnąc wiją się i szybko wydostają się zarówno z obroży, jak i szelek. Pozostaje luźna, dopóki pies nie ciągnie, ale kiedy napnie obrożę, to dopasowuje się ściśle do szyi nie dusząc psa, jak ma to miejsce w przypadku obroży zaciskowych.
  • Obroże uzdowe np. kantar, Gentle Leader – służą do nauki chodzenia na luźnej smyczy i opanowywania w trudnych sytuacjach, ale używane nieumiejętnie tylko pogłębią problem.


Narzędzia treningowe zakładane na szyję:

  • Kolczatki
  • Łańcuszki zaciskowe
  • Obroże elektryczne

Są to narzędzia przymusu, sprawiające psu ból zarówno emocjonalny, jak i fizyczny.


SMYCZE

Smycz służy do asekuracji psa, nie zaś do ciągnięcia psa przez opiekuna lub odwrotnie. Czasem oczywiście trzeba za pomocą smyczy zatrzymać psa bądź odciągnąć od czegoś. Smycz powinna być wygodna zarówno dla przewodnika, jak i dla psa. Przede wszystkim nie powinna wrzynać się w dłoń, kiedy pies nagle szarpnie, nie może się plątać (za długa smycz), ma umożliwiać psu względną swobodę ruchu (pies powinien móc na smyczy węszyć). Nie bez znaczenia jest też możliwość łatwego utrzymania smyczy w czystości, a więc umycia jej i wysuszenia. 

Rodzaje smyczy:

  • Zwykła - linka lub taśma z rączką zakończona karabińczykiem, dostępna w różnych długościach (zwykle około 1,5m), po zwinięciu łatwo mieści się w kieszeni.
  • Przepinana - linka lub taśma z dwoma karabińczykami, pozwala na regulację smyczy (kilka długości).
  • Smycz automatyczna – „flexi”.
  • Linka treningowa.
  • Ringówka, stosowana podczas wystaw.
  • Z amortyzatorem np. do biegania z psem czy innych psich sportów.
  • Smycze skórzane, parciane, łańcuszkowe, z tworzywa sztucznego, gumowane, z tworzywa naturalnego, linowe.
  • Pejcze – sama rączka służąca do przytrzymywania psa – nie korzystaj z niej, jak ze smyczy.
  • Smycz rowerowa.

Pamiętaj o doborze karabińczyka do wielkości i wagi psa. Nie kupuj zbyt krótkiej smyczy.


Kagańce

Jeżeli kaganiec potrzebny jest tylko na chwilę, dobrze sprawdzi się kaganiec materiałowy (weterynaryjny). Jest lekki i miękki, ale przy dłuższym noszeniu pies nie może otworzyć pyska i chłodzić się w upalne dni, a dodatkowo na pysku psa powstają odparzenia. Z kolei zimą dostaje się do niego śnieg i kaganiec robi się mokry.

Na dłuższe spacery najlepszy będzie kaganiec fizjologiczny. Powinien być na tyle duży, aby pies mógł swobodnie otwierać pysk, ziajać i napić się wody. Ten typ kagańca zapewnia psu maksymalną swobodę i jednocześnie bezpieczeństwo, ponieważ kaganiec wykonany jest z miękkiego, elastycznego materiału, zapobiegającego urazom. Kaganiec fizjologiczny psy akceptują najchętniej. Dzięki oryginalnej konstrukcji kagańca pies nie da rady go ściągnąć. Wykonany jest z lekkiego powlekanego metalu, co zapobiega odparzeniom i przedłuża żywotność kagańca. Niektóre modele pozwalają psu na pobieranie smakołyków.

Rodzaje kagańców:

  • metalowy,
  • skórzany – klasyczny (nitowany), zabudowany ( z pełnym, skórzanym gryfem),
  • z tworzywa sztucznego (nylonowy),
  • fizjologiczny.

Kupując kaganiec możesz spotkać się z określeniami: halter, kantarek, halti. Jest to rodzaj obroży uzdowej, która ma na celu nauczenie psa chodzenia na luźnej smyczy. Nie powinno się jej jednak używać jako kagańca, ponieważ nie chroni przed ugryzieniem. Należy pamiętać, że niezależnie od tego, na jaki rodzaj kagańca się zdecydujemy, najpierw trzeba psa z nim oswoić.


Andrzej i Olimpia Kłosińscy