Cześć, jestem Mikus - mam dom

Cześć, mam na imię Mikuś. Mam dopiero 2 lata, ale życie już mocno mnie poturbowało… Byłem małym kociakiem, kiedy porzucono mnie w lesie i musiałem sobie radzić sam. Cudem przeżyłem. Koczowałem na działkach, gdzie dobrzy ludzie mnie dokarmiali, więc zacząłem ufać ludziom. Ale potem, kiedy ufnie do kogoś podszedłem, dostałem kopniaka i uderzenie w głowę. Już nie wiedziałem co myśleć o ludziach, czy są dobrzy czy źli? Wreszcie jeden z tych dobrych, widząc że mam na pyszczku ślady po uderzeniach i poranioną łapkę, zabrał mnie z działek do swojego domu. Pan doktor opatrzył mi rany, odrobaczył mnie i wykastrował. Po ranach już prawie nie ma śladu, oprócz małego strupka na pyszczku, ale rany w psychice jeszcze dają o sobie znać. Z jednej strony szukam kontaktu z człowiekiem, ale z drugiej nadal się boję i wolę się trzymać na dystans. Teraz przebywam tymczasowo pod Warszawą i uczę się życia w domu. Jestem zdrowy. Załatwiam się do kuwety. Szukam człowieka, który mnie zrozumie i pozwoli mi się otworzyć. Bo ja bardzo chcę się przytulać i być głaskany, pamiętam jakie to miłe, tylko potrzebuję trochę czasu, żeby zaufać. Boję się gwałtownych ruchów i krzyków, dlatego nie nadaję się w tej chwili do domu z małymi dziećmi. Z innymi kotami, a nawet z psami pewnie bym się dogadał, jeśli byłyby dla mnie miłe. Bardzo potrzebuję dobrego człowieka, spokoju i miłości. Pokochasz mnie?